کنج یک دشت کویر
توی شهری آباد
یک محله عجیب
یا همان غول آباد
ته یک کوچه تنگ
میکنم ناگه یاد
آری آری اینجاست ،
خانه من سمپاد!!!
خانه کودکیم ،
خانه احساسم
خانه هرچه که دارم در یاد
آن زمان شیرین
با خوشی یادش باد
در و دیوارش هم
بوی خوش خواهد داد
لیک تا وقتی هست ،
نام آنجا سمپاد!
حیف کز نامش بود
دل برخی ناشاد
لیک من میگویم
به همه این افراد :
تا ابد خواهم گفت
خانه من سمپاد!
جدیدترین دیدگاهها