دیــوانه گــر شـــدم همه از بـهر یــار بود آن یـــــار دلنــــواز که نــازش به کـــار بود
خوش بود هم سـخنی با غــریـــب لیک آن یــــار خوش وقــار بهر منش انتظار بود
بگسستم از تـــــــو و دگـران بهر روی او آن مـــاه خوش ادا که گـــلی از بهـار بود
طعمش چو نـوش آن گل زیبای بوستان از مـهــــــربانیــش چه بگــویم هــــزار بود
ترسم که نیش حســـودان رسد به اوی یا از تــــــــــو کز تــــــــــو بـد روزگـــار بود
اندر خیال خود که مرا کرده ای تـــو خام چون سحر ریسمان کــه بگفتند مار بود
امــا ببــلـعــد عاقبت آن چوب راستیـــن سحر تـو را که عشق وجودت چو تار بود
جدیدترین دیدگاهها